Każde przedsiębiorstwo ceni sobie terminowe regulowanie zobowiązań, nieotrzymanie płatności na czas wiąże się nieraz z wieloma problemami w działalności. Skonto jest ciekawym rozwiązaniem, które może pomóc w utrzymaniu płynności w firmie.
Skonto oznacza procentowy rabat od wartości danej sprzedaży towaru bądź usługi, udzielany kontrahentom w zamian za opłacenie faktury przed wyznaczonym terminem – pod warunkiem, że zostało to ustalone to w warunkach płatności. Sprzedawca określa na fakturze np. 30 dniowy termin zapłaty, a jeżeli kupujący dokona zapłaty za fakturę szybciej np. w terminie 7 lub 14 dni to kwota faktury będzie niższa o przykładowo 3,5%. Wysokość skonta może również zależeć od szybkości zapłaty za fakturę, np. 3,5% za zapłatę do 7 dni, a 2% za zapłatę do 14 dni. Skonto jest obliczane od wartości brutto zakupionego towaru lub zrealizowanej usługi. Kupujący ma możliwość wyboru – albo zapłaci zgodnie z terminem płatności albo wcześniej, co umożliwia mu zapłatę niższej kwoty.
Umowa o udzielenie skonta nie może mieć formy ustnej. Informacja o wszystkich udzielonych obniżkach i rabatach musi znaleźć się na fakturze. Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT faktura powinna zawierać informacje o kwotach wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto. W momencie, gdy kontrahent spełni warunki umowy do uzyskania skonta, dokonując zapłaty we wcześniejszym terminie, jeszcze przed wystawieniem pierwszej faktury – przychód zostaje pomniejszony o procentową część skonta na rachunku. Jeśli faktura została już wystawiona przed jego udzieleniem, przychód zostaje pomniejszony na podstawie faktury korygującej skonto. Nie ma konieczności wystawienia drugiej faktury tylko w dwóch przypadkach:
· gdy zapłata nastąpi jeszcze przed wystawieniem faktury przez sprzedającego;
· gdy kontrahent nie zapłaci za fakturę wcześniej – czyli nie spełnia warunków do zastosowania skonta.
Wysokość skonta wpływa ostatecznie na podatek dochodowy i VAT. Według art. 12 ust. 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych skonto nie może zostać potraktowane jako część kosztów uzyskania przychodów. Skonto za wcześniejsze opłacenie faktury należy rozliczyć w okresie rozliczeniowym, w którym pierwotna transakcja miała miejsce. W momencie, gdy podatnik jeszcze nie wie, czy zostaną zrealizowane warunki uzyskania skonta, wówczas składa deklarację z pełnymi kwotami faktury. Po uznaniu skonta podatnik będzie musiał złożyć korektę.
Skonto to świetne rozwiązanie na spóźniających się z opłatami za towary czy usługi kontrahentów. Udzielając rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty przedsiębiorca pokazuje, że ufa swoim kontrahentom oraz sam jest rzetelnym i uczciwym partnerem do współpracy.
Źródła:
Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
https://sip.lex.pl/#/question-and-answer/620917874