Praktycznie każde przedsiębiorstwo dokonuje zakupu środków trwałych. Są to zarówno laptopy, samochody, jak i budynki i budowle. Amortyzacja środków trwałych polega na stopniowym zużywaniu się majątku, poprzez odpisy amortyzacyjne.
Zgodnie z ustawą o rachunkowości środki trwałe to składniki aktywów o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż jeden rok, kompletne i zdatne do użytku w momencie ich przyjęcia do eksploatacji, przeznaczone na własne potrzeby jednostki lub oddane do używania innym jednostkom na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Do środków trwałych zaliczamy między innymi: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia, środki transportu oraz inne przedmioty.
Środki trwałe, które spełniają powyższe warunki oraz dodatkowo ich cena (netto w przypadku podatników VAT, lub brutto w przypadku nievatowców) nie jest wyższa niż 10 000 zł co to zasady nie muszą zostać ujęte w środkach trwałych. Przedsiębiorstwa mają możliwość ujęcia takich środków trwałych bezpośrednio w kosztach firmy, o ile spełniają one definicję kosztu. Taki środek trwały może zostać także ujęty w ewidencji środków trwałych oraz z uwagi na jego niską wartość może zostać jednorazowo zamortyzowany w miesiącu przyjęcia go do użytkowania.
W przypadku środków trwałych, których cena przekracza 10 000 zł, podatnik musi zastosować jedną z innych niż jednorazowa metod amortyzacji. Wyjątkiem jest sytuacja, w której podatnik mimo wyższej wartości środka trwałego może skorzystać z jednorazowej amortyzacji w ramach pomocy do minimis. Aby jednak skorzystać z takiej pomocy muszą zostać spełnione odrębne warunki.
