Urlop wypoczynkowy to jedno z najważniejszych praw, jakie przysługują pracownikom. Prawo to wynika z kodeksu pracy i zgodnie z artykułem 152 kodeksu oznacza, że pracownik ma prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego. Co więcej, pracownik nie może zrzec się prawa do takiego urlopu.
W zależności od stażu pracy, pracownicy mają do wykorzystania:
–20 dni urlopu wypoczynkowego – jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat,
–26 dni urlopu wypoczynkowego – jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat.
Staż pracy liczony na podstawie przepracowanych lat, przy czym do stażu wlicza się także określony czas, na podstawie ukończenia:
–zasadniczej lub innej równorzędnej szkoły zawodowej – przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 3 lata,
–średniej szkoły zawodowej – przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 5 lat,
–średniej szkoły zawodowej dla absolwentów zasadniczych (równorzędnych) szkół zawodowych – 5 lat,
–średniej szkoły ogólnokształcącej – 4 lata,
–szkoły policealnej – 6 lat,
–szkoły wyższej – 8 lat.
Powyższe lata nie podlegają jednak sumowaniu. Warto także zauważyć, że w przypadku ukończenia studiów pierwszego stopnia (licencjat), uważane jest to za ukończenie studiów wyższych.
W sytuacji, gdy pracownik pobierał naukę w czasie zatrudnienia, do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się okres zatrudnienia lub okres nauki, w zależności od tego, co jest korzystniejsze dla pracownika.
W przypadku pracownika, który podejmuje pracę po raz pierwszy w roku kalendarzowym prawo do urlopu uzyskuje dopiero z upływem każdego miesiąca pracy. Urlop, jaki przysługuje pracownikowi to 1/12 wymiaru urlopu za każdy przepracowany miesiąc.
